Dün, Noel Arifesi’nden bir gün önce, sekiz yıl boyunca haftada birkaç kez gördüğüm bir hastamdan bir kart aldım. Kartın dışı çok güzeldi, renkli olarak beş atla kabartılmış ve işlenmişti (bu arada hastanın iki atı var). İçinde sadece el yazısıyla yazdığı basit kelimeler vardı: “Bana kendimi verdin. Hayatımın geri kalanı için teşekkür ederim. Onu iyi yaşayacağım.” … Alan Yaratmak (6. Bölüm) okumayı sürdür